Ka pasur nje debat se fundmi ne lidhje me sherrin e shkurter mes Maestros dhe Luizit, pas nje situate. Maestro ka shpjeguar sonte se si shkuan punet ate dite duke pranur: “E vertete, edhe une njeri jam, isha i mbushur dhe e leshova veten por eshte problemi im”

“Ta themi troc, Luizi ka lindur per kete program, por sjane te gjithe si ai. Vertet qe u merzita, ishin akumuluar shume gjera dhe i fola ashtu, por aq ishte”.

Menjehere ka nderhyre Dea: “Jo, ti shfaqe vertet se kush ishe dhe nuk u merzite kot. Madje, ne na erdhi keq, por pastaj te nesermen ishit serish shoke sikuer skishte ndodhur asgje. Luizi te komandon dhe te leviz si te doje ai, duke te provokuar dhe me pas duke t’u afruar”.

Maestro nuk bie dakord dhe e kthen: “Nuk eshte ashtu aspak, jane momente qe kalojne”. Nderhyn Olta: “O Maestro ti ishte merzitur dhe une u merzita qe u ndjeve ashtu dhe te erdha prane, pastaj si thua qe nuk kishte ndodhur asgje. Njeriu ka seder, ose aktron pastaj…”.

Menjehere Luizi nuk ka duruar: “Arbana, e para njehere qe une e lashe Maestron sepse e dija qe e kishte te momentit ate nerv dhe se kishte akumuluar.

Por si mundet Olta te beje moral kur shkoi ti thoshte te te sjell dicka, te te jap nje uje, te te bej krevatin, ate dite, sepse gjasme shoqja mire.Pas te nesermen u merzit sepse maestro po qeshte dhe ishte i lumtur. Kete se mar vesh, merzitet kur ai merzitet dhe merzitet edhe Maestro ai qesh”.